Amerikada Doğum Hoşgeldin Leo Berk



Aramıza hoşgeldin Leo Berk. 
Daha hamile kalmadan aklıma düşmüştü bebeğimi Amerika'da doğurmak. Ve süreç doğrultusunda hamile kaldığımı öğrendim. Nasıl yapalım, nasıl yapacağız derken vakit gelip çatmıştı 32. haftam da işin en zor yanı vedalaşmaktı; ailelerimize önce tatile gideceğimizi söyledik sonradan haberlerinin olacağı şey; sağlığım gereği yolculuk yapmamam olacaktı. Gerçeği söyleyecek cesaretimiz yoktu çünkü bu karara kendimiz bile zor alışacaktık. Eşimden ayrı kalmayı istemiştim hamileliğim süresince ve doğumda. Büyük bir yürek yemişlik yaptım 😊. Konya'dan ayrılırken bir yanım buradaydı, kalbim parçalanıyordu sanki uçağa binerken, çünkü en güzel zamanlarımı yanımda ailem olmadan geçirecektim. Uçağımıza bindik ve amacımıza yöneldik; gitmeliydik bunu çocuğumuz için yapmalıydık; çok güzel bir yolculuk geçirdim az birazda stresli. 





Kaliforniya'da doğurmak istemiştim, o güzel iklimde. San Diego'da evimizi ayarlamıştık; hatta bir ev arkadaşım bile vardı o güzel anları paylaşacak. 



Eşim beni bıraktıktan sonra döndü, işin acılı kısmı meğer ordaymış giderken arabaya kadar attığı adımları yüzünü yerden kaldıramayışı, boncuk boncuk dökülen gözyaşları, - sakın Gamze dermiş gibi beni içinden teskinlemesi, kalbime yara bandı sardığım, katıla katıla ağlamamak için kendimi zor tuttuğum andı. Hemen kendimi topladım ve doğmamış bebeğime sarıldım çok güzel günler geçireceğiz dedim nitekimde hayatımda olmayacak kadar renkli hatta rengarenk günler geçirdim. Her gün alışveriş her gün plaj her gün farklı bir etkinlikti. Evimizin bahçesindeki tadına doyum olmaz partiler, tanıştığımız Türk aileler, Türk hamileler.. 





Deniz kum güneş adeta beni her seferinde yeniliyordu. 

Gelelim beni 2 ye katlayan karnıma, son 1 ay beni görenler karnımda pilates topu olduğunu düşünüyordu, bu benide şüphede bırakıyordu çünkü normal bir doğum planlanmıştı. 3 hafta öncesinde yapılan ultrasonda bebeğimin kilosu 3,500 gr olarak görünüyordu. Bebeğimi o dillere destan, kısmen yaşayacağım doğum sancısını çekerek kucağıma almak istiyordum. Türkiye den verilen tarih 24 temmuzdu ABD de ise 20 temmuz olarak belirlenmişti Leo'nun dünyaya gelişi. Ev arkadaşımın ise 7 ağustostu planlanan tarihi; onun akşamları sancısı kendini hissettiren cinsten oluyordu. Sancının ne olduğunu anlamaya çalışıyordum karına giren bir ağrı mı gerginleşen bir karın mı? Yada kasılma mı? Offfff nasıl bilecektim sancımın gelişini? Nişan mı beklemeliydim yada suyum mu gelecekti, soru işaretleriyle girilen son hafta. En çok her sabah yenilen yumurta ve sıcak olarak içebileceğime inandığım günlük 2 su bardağı sütten kurtulacaktım 😊. Ağırlaşmaya başlıyordum günden güne karnımı taşımakta zorlanıyordum yürürken elimle destek veriyordum kendime. 



 Yolda görenler, - its a boy dediklerinde yanlış tutturan olmamıştı hiç 😂. 


ABD hesabına göre 4 günüm kalmıştı, azda olsa bir cesaretsizlik vardı, bir kabullenme, biraz korku. Eşimle facetimedan gün içinde 1 veya 2 kez görüşüyorduk, onun yüzünü görüp sesinden alacağım cesarete ihtiyacım vardı artık; belli etmiyordum ama onsuz gerçekleştireceğim bir doğum beni etkileyecekti galiba. Aaaaa ne oldu dersiniz arkadaşımın yine sancılı bir gününden gecesine suyu geldi, neymiş o su öyle?! Geldiğini anlamamak mümkün değil odayı su basmıştı resmen, Gamze ben gidiyorum demişti; duş aldı. Çantası hazır bile değildi, hastaneye gittiği gün doğurdu. Nur topu, melek gibi bir kızı oldu; annesi gibi naif, yalın, sıcacık. Can bir bebek geldi aramıza; Mila. Allah yolunu açık etsin... Aynı gün kanamam başladı, korkudan panik olmuştum eyvah diyordum dakika başı, hastaneye geldiğimizde neyseki sorun teşkil edecek birşey yokmuş eve geri dönmüştüm. Devamında 20 temmuz olarak ABD de belirlenen doğum gerçekleşmedi, böylelikle gözler Türkiye hesabına döndü 3,5 kiloyu nasıl normal doğuracaktım ki düşün düşün 23 temmuz a geldik. Yine eşimle görüntülü konuşuyoruz, onu görmezden sütümü içmek istemiyordum. Erkan'a son gün oldu lütfen dedikçe , iç Gamze göreceğim diyordu, 5 dk geçmemişti ki bu konuşma üzerinden saat 22:45 ti karnım gerilmeye başlamıştı, iki taraftan hemde, yok yok değildir diyordum, periyodik aralarla kendini süper hissettiriyordu ağrı sancılar. Erkan'a adet sancısı gibi bişey var sanki diyordum. Eşim Gamze bugün Türkiye hesabı dedi. Bebeğimiz bugün gelebilir ayın 24 ü olmuştu. Allah'ım kalbimdeki o heyecan, midemde uçuşan o kelebekler ,vücudumdaki damarların bir anda durması hepsini o anda yaşadım. Sancıları not almalıydım önce 8 dk aralıklarlardaydı sonra 5 sonra 3. Doğru hastaneye.. nst cihazına hoşbulduk dedikten sonra doğum geliyor dediler. Epidural- anestezi- ağrı kesici, daha fazla şiddetlenmesin, kelimeler karışıyordu anlamlarını aklımda tutmak istiyordum. Doğumumun çok kalabalık olmasını tanıştığım herkesin gelmesini istiyordum, sağolsunlar kırmadılar. Artık suni sancı almaya başlamıştım. Açılma 9 cm yi bulmuştu ama Leo nun kafası inmiyordu rahime, 3 saat zorladık olmuyordu, doktorum sezeryana alalım deyince eşimle görüşmek istediğimi söyledim; ona bakmak cesaret almak istedim ben gidiyorum seni çok seviyorum demek istemiştim, akabinde 5 dk da doğumhanede olduk, anesteziyi uygulayan beyfendi ensenizden belinize kadar soğuk sular inecek demişti beklemeye fırsat bile olmadan o buz gibi şelale suyunu hissettim sırtımda, bacaklarım tutmuyordu o perde yeşil perde.... dinlemek istediğim şarkıyı sordular, simge - yankı dedim. Bende eşlik ettim istediğim şarkıya; ooooooofffff veryansın edemem kadere, sevdim bu benim meselem, eğilsem bile devrilmem.... Karnımda birşeyler oluyordu; bi masaj, bi rahatlama, bi sesler, sonra bir sessizlik oldu, titreme aldı beni. Sesim vücudum titriyordu; Bir ses Allah'ım bu ses.. ıngaaaaaaa! 

Rabbim odayı birbirine katan o ses ; -ağlama yavrum ben buradayım oğlummmmm. Haykırışlarım beni hem titretiyor hemde gözyaşlarına boğuyordu. Ana oldum ben, anne oldum, cenneti gördüm şükürler olsun ey dünya, benim yavrum oldu diye haykırmak istiyordum. 





Göğsüme koydular onu, küçük bir fare gibiydi yawrummmmmm. Tam 4,590 gr doğdu oğlum Leo Berk im canımınnn içi kalbim taaaa yüreğim. 





Emzirdik onu yardımlarla, küçük fareyi küçük Aslan yavrusunu. Babamız bizden hep haberler aldı yoldaydı o sırada 1 gün sonra yanımda olacak şekilde ayarlamıştık. 





Birlikte geçireceğimiz hayata merhaba dedik ve babamızı beklemeye başladık. Konya da adettir bebek doğumunda lokumla bisküvi dağıtılır adet yerine gelmiş babamız ise çoktaaannn yanımıza gelmişti, kulağına ezan okuyarak ismini fısıldamıştı. 





 Ve biz bir aile olduk Erkan - Leo Berk - Gamze



CONVERSATION

0 yorum:

Yorum Gönder