Veda Yemekleri

Alışma turları bence hala bitmemişken, şimdi veda yemekleri yiyor olmak garip değil mi? 2 kişi geldik ama dönüşümüz biraz daha kalabalık :)

Evet artık son günlerimiz. 3 ay nasıl geçecek diye düşünürken bitti bile. 3 ay da o kadar çok şey özledim ki İstanbul burnumda tütüyor diyebilirim. Kelimenin tam anlamıyla! Şafak 3!

Ve anlamış olduk ki biz İstanbul aşığıymışız. Bunun bu kadar farkında değildik bugüne kadar.. Sanırım bu nispeten kısa ayrılık en azından bize bunu öğretmiş oldu. Ailelerimizi, Reis’i, arkadaşlarımızı ve evimizi o kadar çok özledik ki bunu söylemeye bile gerek yok sanırım :)

Ama küçük detaylar vardır hani birde.. Aslında rutin hayatımızın içinde gözükmez ama aslında çoook derinden yer etmiştir. İşte öyle özlediğim o kadar çok şey var ki.. Mesela neler?

** Evimde pijamalarımla oturmak, hatta Ediz’in saatlerce süren playstation oyunlarının seslerine maruz kalmak.. Normalde kızarım ama ona bile hasret kaldım :) Gerçi burada ipad ile açığı kapattı sayılır.. :)

** Telefonda biriyle konuşurken arkadan başkasının araması (malum burada tlf trafiği yaşayacak kadar çok kişi tanımıyoruz :P )

** Fırından sıcak sıcak ekmek almak. Burada bizim Türkiye’de ki gibi ekmeklerden yok :(

** Tv’yi laptop ya da ipad’den değil de TV’den izleyebilmek.

** Ortaköy’e gidip tur atmak, takıcıları karıştırmak, kumpir yemek, boğaz havasını içimize çekmek. Sanmayın ki Ortaköy tutkunuyum, ama nedense bugün içimden böyle geldi :)

** Reis’le sahilde gezmek.. Artık bu gezintilere bir kişi daha eklendi gerçi :)

** Adana’ya gitmek! Kebap ve türevlerini hoooop mideye indirmek! :))

** Manikür & Pedikür :)

** Arabayla gezmek.. Daha doğrusu araba kullanmak :)

** Bir de topuklu ayakkabı giymeyi çok özledim.. Hamileliğimde de giyemedim yani düşününce kaç ay geçti :)

Gerçi bunları sayıyorum ama İstanbul’a dönünce 1 hafta kalıp sonrasında annemle Adana’ya gideceğim..

Buraya dair özleyeceğim ise pembe limonata olacak :)))

Bu arada yeni anne halleri malum gözlerdeki uykusuzluğu görmezden gelin lütfen :p